Ille mi par esse deo uidetur,
ille, si fas est, superare diuos
qui sedens aduersus identidem te
__spectat et audit
dulce ridentem, misero quod omnis
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
. . . . . . . . . . . .
lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte
tintinant aures gemina, teguntur
lumina nocte.
otium, Catulle, tibi molestum est:
otio exsultas nimiumque gestis:
otium et reges prius et beatas
perdidit urbes.
(Catullus, LI. 1-16)
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
. . . . . . . . . . . .
lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte
tintinant aures gemina, teguntur
lumina nocte.
otium, Catulle, tibi molestum est:
otio exsultas nimiumque gestis:
otium et reges prius et beatas
perdidit urbes.
(Catullus, LI. 1-16)
Igual a um deus me parece,
superior aos deuses, se é lícito dizê-lo,
aquele que, sentado defronte de ti
__te vê e ouve
teu doce riso, que a este desgraçado
tira todo o senso: pois logo que,
Ó Lésbia, te vejo, nada resta
. . . . . . . . . . . .
mas entorpece-se a língua, nos membros
corre uma ténue chama, os ouvidos
retinem de zumbidos, aos olhos ambos
__cobre-os a noite.
O ócio, Catulo, faz-te mal:
com o ócio excitas-te e anseias demasiado;
o ócio, a reis e cidades outrora felizes
__deitou a perder.
(Catulo, LI. 1-16)
CATULO.
"O ciúme"
"O ciúme"
in Romana: Antologia da Cultura Latina, Asa, 2005.
(Trad.: Maria Helena da Rocha Pereira)
Sem comentários:
Enviar um comentário